Idealny Perro de Presa
Canario
- jak osiągnąć ideał
„ ...Potężny pies o
srogim wyglądzie, pełen ekspresji. Posiada wyjątkowe predyspozycje do
obrony, stróżowania i pilnowania. Po swoich przodkach odziedziczył
inklinacje do pomocy przy wypasie bydła. Posiada impulsywny temperament.
Nie szczeka dużo, nie jest hałaśliwy... Posłuszny, niezawodny obrońca
rodziny, nieufny i nieprzyjazny w stosunku do obcych...”. W
skrócie mamy wyidealizowany obraz Presa Canario. Jest to ideał który
usiłuje się osiągnąć, ale który nie istnieje i którego nie możemy
spotkać. Dotyczy to nie tylko charakteru ale i eksterieru. Więc czym
jest ideał? Jak można go osiągnąć? Odpowiedz nie jest jednoznaczna.
Można to osiągnąć poprzez selekcję najlepszych okazów do hodowli -
takich które niosą cechy pożądane w tej rasie i takich za którymi stoją
wybitni przodkowie. Można by sadzić że każda presa posiada większość z
wymienionych takich cech. Jednak tak nie jest... Nie posiada ich nawet
większość. Aby to wyjaśnić cofnijmy się do lat 70-tych gdy zaczęła się
rekonstrukcja rasy. Wtedy wszystko było jasne. Chciano odtworzyć psa
który żył na wyspach od stuleci, skoncentrowano się nie tylko na
wyglądzie ale przede wszystkim na funkcjonalnym aspekcie rasy. Te psy
miały być trochę nieokrzesane, o nieprzeciętnym temperamencie i
charakterze. Miały być masywne ale przy tym idealnie zachować
funkcjonalność dla jakiej od zawsze były trzymane. Miały odznaczać się
silnym instynktem stróża i obrońcy. Miały być opanowane ale przy tym
odznaczać się pewną arogancją. Tak było wiele lat temu. I na tej
podstawie układano pierwszy wzorzec. Dzisiejszy wzorzec również opiera
się o te założenia. Problem jednak w tym że dzisiejszy wzorzec mówi że
presa taki jest, a niestety takie stwierdzenie mija się z prawdą. Przez
ostatnie dziesięciolecia dokonywano w celu poprawienia presy licznych
krzyżówek które wpłynęły na poprawienie wyglądu jednak doprowadziły do
zaniknięcia niepowtarzalnych cech charakteru. Presa powoli zaczął
zatracać swe pierwotne instynkty i zdolności. Poprawa wyglądu wiązała
się też z nieznacznym odejściem od wcześniej założonych koncepcji i
powoli dzisiejsze presy przestają odpowiadać założeniem przewidzianego
dla nich wzorca. Dzisiejszy presa jest często bardziej psem wystawowym i
towarzyszącym niż nieustraszonym stróżem i obrońcą (a jedno nie powinno
wykluczać drugiego - dobry presa sprawdziłby się we wszystkich tych
rolach). Oczywiście nie wolno generalizować. Jest wiele osób które nie
chcą by presa zmieniała się tak jak zmieniało się wiele ras jednak jeśli
istnieją hodowcy mający na celu nie dobro rasy a jakieś inne priorytety
to wtedy rasa nadal będzie oddalała się od pierwotnych koncepcji.
W początkowych latach do rekonstrukcji używano wielu ras
(pula genów była bardzo wąska, nie pozostało zbyt wiele osobników).
Najbardziej znaną rasą której używano do rekonstrukcji presy był pies
zamieszkujący Wyspy Kanaryjskie - Perro de Ganado Majorero. Był i nadal
jest to pies bardzo ostry o nieprzeciętnych zdolnościach jeżeli wziąć
pod uwagę wybitne predyspozycje do stróżowania i obrony jest on również
bardzo inteligentny. Niestety w procesie rekonstrukcji nie uwzględniono
tylko tej rasy a krzyżowano presę z rasami podobnymi w typie, mającymi
poprawić kształt głowy, grubość kości ale niestety nie posiadającymi
charakteru i temperamentu typowego dla presy. Ratunku zaczęto później
szukać w krzyżówkach ze stafordami i pitbulami - bezskutecznie - takie
psy ni były dobre ani w obronie ani w stróżowaniu. Zachowanie psów
pochodzących z linii gdzie w rekonstrukcji użyto tych ras ma niewiele
wspólnego z ideałem. Są to często zwierzęta bardzo aktywne, aż nadto
jeżeli wziąć pod uwagę to iż funkcją jaką pełniły psy presa sprzed lat
było miedzy innymi zostawanie z bydłem którego miały chronić. Te psy
miały również stróżować i alarmować tylko w sytuacji prawdziwego
zagrożenia. Te psy nie szczekały dużo a gdy już szczekały wydobywały z
siebie gruby i potężny głos który miał odstraszyć przeciwnika. Nigdy nie
gryzły bez powodu. Zazwyczaj ich wygląd i warczenie wystarczały by
odpędzić obcego. Pod żadnym pozorem nie można było igrać z tymi psami.
Jeśli spojrzymy na typowy charakter stafordów zobaczymy że niewiele ma
on wspólnego z charakterem jaki powinien posiadać dobry Presa Canario.
Chcąc osiągnąć ideał nie powinniśmy skupiać się jedynie
na wyglądzie który choć ważny nie jest tym co czyni daną rasę rasą. Na
równie z eksterierem a może nawet bardziej powinniśmy dbać o odpowiedni
charakter tej rasy gdyż tylko wtedy Presa nie stanie się jedną z wielu
podobnych do siebie ras i zachowa swą oryginalność i niepowtarzalność.
Bliskość ideału oznacza również walkę z przypadłościami nękającymi psy -
w przypadku Presy jest to niestety w głównej mierze dysplazja. W dobrych
hodowlach na Wyspach Kanaryjskich i w Hiszpanii szczenięta chore,
zdradzające nadmierną agresje czy tchórzliwość nie mają szans na
doczekanie wieku dorosłego. Ale selekcja musi być ostra by można było
osiągać dobre rezultaty. Idealna Presa to nie tylko hodowla - to także
wychowanie. Aby mieć psa który ma zachowywać się typowo dla rasy należy
od małego budować jego poczucie bezpieczeństwa i pewność siebie. Żeby
wychować dobrego psa nie można zamknąć szczeniaka w kojcu i odizolować
go od świata. Z takiego szczeniaka nie będziemy mieli później
pełnowartościowego dorosłego psa. Za to ze szczenięcia któremu
poświęcimy czas na wychowanie, pokażemy mu świat zewnętrzny, zapoznamy z
innymi ludźmi mamy szanse otrzymać psa z którego na pewno będziemy
zadowoleni.
Pamiętajmy że to co jest tak cenne u "idealnego" Presa
Canario to instynkt obronny i charakter, nie wspominając już o innych
rzeczach.
autor:
Ewa Ziemska
"Rey Gladiador"
KING SIZE de Presa Awangarda (Kingo) - 9 miesięcy |