Wzorzec jest mojego tłumaczenia do czasu oficjalnego tłumaczenia na Polski przez ZKWP. Ale raczej nie ma pomyłek 🙂

12.08.2011/PL
FCI-Wzorzec N° 346

DOGO CANARIO

KRAJ POCHODZENIA: Hiszpania

DATA PUBLIKACJA OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 04.07.2011

PRZEZNACZENIE: Pies stróżujący używany do pilnowania bydła. 

KLASYFIKACJA FCI:
Grupa 2 Sznaucery, pinczery, molosy, szwajcarskie psy pasterskie i rasy pokrewne.
Sekcja 2.1: Molosy, typ dogowaty.

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY: Pies w typie molosa, wywodzący się z wysp Teneryfa i Gran Canaria (Wysp Kanaryjskich). Uważa się, że jest rezultatem krzyżowania Majorero, prehiszpańskiego, rdzennego psa z wysp i innych molosów sprowadzonych na Wyspy Kanaryjskie. 
Te krzyżówki stworzyły grupę etniczną psów w typie molosa, umiarkowanie dużych, pręgowanych i płowych z białymi znaczeniami, o typowej budowie molosa, ale przy tym zwinnych i mocnych, odznaczających się silnym temperamentem, krzepkością, żywością charakteru i lojalnością. Poprzez XVI i XVII wiek liczba tych psów wzrosła i odnotowano liczne wzmianki o nich w dokumentach sprzed podboju, zwłaszcza w „Cedularios del Cabildo” (Dokumenty Rady Miejskiej), które objaśniały ich obowiązki zasadniczo jako psa stróżującego i pomagającego przy bydle.

WYGLĄD OGÓLNY: umiarkowanie duży molos o prostokątnym profilu i czarnej masce. Krępej i proporcjonalnej budowy.

WAŻNE PROPORCJE: Ciało jest dłuższe niż wysokość w kłębie, ta charakterystyka jest bardzie uwidoczniona u suk.
Proporcje czaszki do kufy wynoszą 60-40%. Długość czaszki stanowi 3/5 całkowitej długości głowy. Dystans od łokcia do ziemi powinien stanowić 50% wysokości dla samców i odrobinę mniej dla suk. 

ZACHOWANIE / TEMPERAMENT: Pies o spokojnym wyglądzie i żywym wyrazie. Wyjątkowo predysponowany do stróżowania, a tradycyjnie używany do pomocy przy ujarzmianiu bydła. Zrównoważony temperament odznaczający się dużą pewnością siebie. Niski głęboki głos Posłuszny i potulny w stosunku do członków rodziny, bardzo oddany właścicielowi, ale może być nieufny w stosunku do obcych. Postawa wrażająca pewność siebie, szlachetność i lekki dystans. Gdy pies jest pobudzony jego postawa wyraża stanowczość i czujność.

GŁOWA: Masywna, brachycefaliczna, w wyglądzie kompaktowa, pokryta grubą skórą. Jej kształt ma tendencje lekko wydłużonego sześcianu. Linie mózgoczaszki są równoległe bądź lekko zbieżne. 

MÓZGOCZASZKA:
Czaszka: Lekko wypukła w płaszczyźnie podłużnej i poprzecznej. Kość czołowa ma tendencje do bycia płaską. Długość jest niemal identyczna, co szerokość. Zaznaczony łuk jarzmowy o dobrze rozwiniętych mięśniach policzków i szczęki, ale nie wypukłych, pokrytych luźną skórą. Guz potyliczny jest jedynie lekko zaznaczony. 
Stop: Stop jest zaznaczony jednak nie stromy. Bruzda pomiędzy płatami czołowymi jest dobrze zdefiniowana i ma około dwóch trzecich długości czaszki. 

CZĘŚĆ TWARZOWA:
Nos: Szeroki, o mocnej, czarnej pigmentacji. W jednej linii z linią kufy. Nozdrza są szerokie umożliwiając swobodne oddychanie. 
Kufa: Krótsza niż mózgoczaszka, zwykle stanowi 40% całkowitej długości głowy. Szerokość to około 2/3 szerokości głowy. Bardzo szeroka u nasady, zwężająca się nieznacznie w kierunku nosa. Grzbiet kufy jest płaski i prosty, bez wygarbień. 
Wargi (fafle): górna warga jest obwisła, jednak nie przesadnie. Widziane z przodu, górne i dolne wargi zbiegają się tworząc odwrócone V. Wargi są odrobinę rozbieżne. Od wewnętrznej strony ciemnego koloru. 
Szczęki/Uzębienie: Zgryz nożycowy lub lekki przodozgryz, maksymalnie do 2mm. Zgryz cęgowy jest dopuszczalny jednak nie zalecany ze względu na szybsze zużywanie się zębów. Łuk zębowy szeroki pomiędzy kłami. Zęby są szerokie i mocno osadzone. Duże trzonowce, małe siekacze, dobrze rozwinięte kły. 
Oczy: Lekko owalne w kształcie, rozmiaru średniego do dużego. Szeroko rozstawione, ale nigdy zapadnięte czy wyłupiaste. Powieki są czarne, ściśle przylegające, nigdy wiszące. Kolor waha się od ciemnego do średniego brązu w zależności od umaszczenia. Nigdy nie powinny być jasne. 
Uszy: Średniego rozmiaru, szeroko rozstawione o krótkiej i gładkiej sierści. Opadają swobodnie po obu stronach głowy. Gdy uniesione formują kształt róży. Osadzone nieco powyżej linii oka. Uszy osadzone bardzo wysoko i blisko siebie uważane są za nietypowe. W krajach gdzie kopiowanie jest dopuszczalne, muszą być stojące. 

SZYJA: Krótsza niż długość głowy. Skóra na jej spodniej stronie jest luźna, formując niewielkie podgardle. Solidna i prosta, muskularna, ma tendencje do bycia cylindryczną w kształcie.

CIAŁO: długie, szerokie i głębokie. 
Linia górna: Prosta, bez deformacji, podtrzymywana przez dobrze rozwinięte, ale słabo zaznaczone mięśnie. Unosząca się lekko od kłębu w kierunku zadu. Wysokość w zadzie stanowi 1-2cm więcej niż wysokość w kłębie. 
Zad: Średniej długości, szeroki i zaokrąglony. Nie powinien być długi, gdyż ograniczało by to ruch. U suk jest zazwyczaj szerszy. 
Klatka piersiowa: O dużej pojemności i dobrze rozwiniętych mięśniach piersiowych. Widziana od frontu i z profilu powinna opadać przynajmniej do linii łokcia. Obwód klatki piersiowej wynosi zwykle tyle, co wysokość w kłębie plus 45%. Żebra dobrze wysklepione. 
Linia dolna i brzuch: Brzuch lekko podciągnięty, nigdy obwisły. Słabizny są jedynie lekko zaznaczone.

OGON: Gruby u nasady, zwężający się ku końcowi, sięgający do stawu skokowego jednak nie dalej. Osadzony średnio wysoko. W ruchu szablasto wygięty, ale ani zakręcony ani nachylający się w kierunku grzbietu. W spoczynku zwisa prosty tworząc lekki łuk na końcu.

KOŃCZYNY

KOŃCZYNY PRZEDNIE: 
Łopatki: mocno skośne
Ramiona: Dobrze kątowane, ukośne. 
Przedramię: Dobrze wyważone, proste. O mocnej kości i muskularne. 
Łokcie: Ani podstawione ani odstające. 
Śródręcze: Bardzo solidne, lekko nachylone.
Przednie łapy: Kocie stopy o zaokrąglonych palcach, niezbyt zwartych. Dobrze rozwinięte czarne poduszki. Pazury koloru ciemnego, powinno się unikać białych pazurów, jednakże mogą one pojawiać się zależnie od umaszczenia. 

KOŃCZYNY TYLNE:
Wygląd ogólny: Widziane od tyłu, silne, równoległe, bez odchyleń. 
Uda: Długie i muskularne.
Kolano: Niezbyt mocno zaznaczone kątowanie jednak nie powiano być słabe.
Śródstopie: Zawsze niskie 
Tylne stopy: Nieco większe niż przednie, poza tym identyczne. 

RUCH: Ruch Doga Kanaryjskiego jest zwinny i sprężysty, pokrywający dużą część terenu. Długi wykrok. Ogon jest noszony nisko, a głowa jedynie nieco ponad linią grzbietu. W stanie pobudzenia ogon i głowa noszone wysoko. 

SKÓRA: Gruba i elastyczna. Luźniejsza na i wokół karku. W momencie zainteresowania skóra na głowie tworzy symetryczne zmarszczki, które biegną od bruzdy pomiędzy płatami czołowymi. 

SZATA

Sierść: Krótka, szorstka, przylegająca bez podszerstka (może on pojawić się na szyi i tylniej części ud). Raczej szorstka w dotyku. Bardzo krótka i gładka na uszach, nieznacznie dłuższa na kłębie i tylniej części ud. 

Umaszczenie: Wszystkie odcienie pręgowanego od ciepłych ciemnych brązów do jasno siwych i blond. Wszystkie odcienie płowego po piaskowy. Białe znaczenia są akceptowalne na klatce piersiowej, nasadzie szyi lub gardle, przednich łapach i palcach tylnych nóg, ale powinny być zredukowane do minimum. Maska jest zawsze koloru czarnego, nie powinna sięgać dalej niż do liii oczu. 

WZROST I WAGA:

Wysokość w kłębie: Psy: 60-66cm
Suki: 56-62cm
Dla bardzo typowych osobników akceptuje się tolerancję do 2cm ponad i poniżej tej granicy. 

Waga:
Minimalna: Psy: 50kg
Suki: 40kg
Maksymalna: Psy: 65kg
Suki: 55kg 

WADY: 
Każde odstępstwo od powyższego wzorca powinno być uważane za wadę, a jej waga zależy od jej wielkości i wpływu na zdrowie i dobrostan psa. 
– Zgryz cęgowy.

WADY POWAŻNE:
– Każda wada jest uważana za poważną, gdy ma wpływ na ekspresję i typowy wyraz psa.
– Nieprawidłowe proporcje głowy.
– Linie czaszki i kufy silnie zbieżne (zbyt mocny stop).
– Ta sama wysokość w kłębie, co w zadzie. 
– Nieprawidłowa pozycja kończyn.
– Kwadratowy profil. 
– Głowa trójkątna, wąska (nie sześcienna).
– Cienki, zakręcony lub zdeformowany ogon. Osadzony wysoko. 
– Linia grzbietu łękowata lub karpiowata.
– Jasne oczy (żółte), osadzone blisko siebie lub skośne, zapadnięte bądź wyłupiaste. 
– Nadmierny przodozgryz.
– Słaba maska.
– Braki w uzębieniu (poza P1).

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
– Agresywne lub nadmiernie nieśmiałe psy. 
– Każdy pies pokazujące fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości powinien zostać zdyskwalifikowany. 
– Całkowity brak pigmentacji nosa. 
– Niedozwolone białe znaczenia. 
– Tyłozgryz.
– Zad niżej niż kłąb. Opadająca linia górna. 
– Oczy niebieskie bądź różnego koloru. 
– Obcięty ogon. 

UWAGA: Samce muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra umieszczone całkowicie w worku mosznowym.