Funkcjonalna presa
Presa jest psem, który nie podlega próbom pracy według standardów FCI jednak pod każdym względem jest to rasa pracująca, a więc i funkcjonalna. Presa to niezrównany obrońca gdyż swoją pracę traktuje bardzo poważnie i angażuje się w nią całym sobą. Taki pies reaguje szybko i pewnie adekwatnie do zagrożenia. Wobec nie agresywnych ludzi jak i psów pozostaje raczej obojętny jednak wobec osób i psów zachowujących się agresywnie nie pozostaje bierny i przystępuje do działania. To właśnie sprawia, że są to idealne psy obronno-stróżujące. Gdy trzeba będą walczyć do końca. Przy czym dla rodziny są bardzo przyjacielsko nastawione i nie przysparzają problemów. To właśnie tak niezwykła kombinacja cech czyni je wyjątkowymi wśród innych ras.
Według ludzi, którzy zajmują się szkoleniem psów w zakresie obrony jak również tych zajmujących się sportami z tym związanymi presa jest psem bardzo podatnym na szkolenie. Kiedy przyjdzie do ataku na pozoranta atakują bardzo pewnie lecz w chwili gdy pozorant przestaje zachowywać się agresywnie, większość pracujących Pres niemal natychmiast przerywa akcję. Bierne ugryzienie (gryzienie nieruchomej i niegroźnej przynęty) jest bardzo trudne dla Presy. Jest to jeden z powodów nie czyni z Presy doskonałego zawodnika na zawodach. Drugim powodem jest to, że Presy nie zawsze łapią pełną szczęką, czego nie lubią uczestnicy zawodów, według nich to demonstruje słaby uchwyt spowodowany brakiem pewności. Nie można być bardziej dalekim od prawdy. Presa jest bardzo wprawnym przeciwnikiem – gotowym do poprawieni uchwytu, gdy zajdzie taka potrzeba. Większość Pres chce powalić swojego przeciwnika na ziemię; niektóre lubią atakować „wysoko” zaskakując przeciwnika siłą swojego uderzenia. Presy lubią także chwytać swoją ofiarę łapami chyba, że atakują ramię czy klatkę piersiową. Jako psy obronne pracują bardzo pewnie, i spisują się bardzo dobrze.
Funkcje, które te psy pełniły w przeszłości sprawiają, iż nadal są to psy bardzo sprawne, zdolne do szybkich zwrotów i skoków. Jednakże jest tu mowa o psach, które nie ważą więcej niż ok. 55 kg. Psy większe tracą dużo z funkcjonalności i przestają być użyteczne. Oczywiście większe psy lepiej wyglądają na ringach wystawowych i lepiej się sprzedają jednak nie ma żadnych pobudek, które sprawiałby to, że potrzebowalibyśmy psów większych.
Ideałem presy jest pies rodzinny zachowujący cechy psa obronnego. Taki, który może być zabierany wszędzie, taki który nie jest zbyt duży jednak na tyle duży aby mógł skutecznie odeprzeć atak człowieka. Taki, który nie pozwoli napastnikowi nas skrzywdzić czy wtargnąć do domu pod naszą nieobecność. Taki, który będzie towarzyszył w codziennych zajęciach, ale przy tym nie będzie nachalny czy zbyt nadpobudliwy. Taki, który nie będzie atakował nie agresywnych psów, lecz w razie potrzeby będzie w stanie unieszkodliwić agresywne zwierze. I właśnie takie są dobre presy – funkcjonalne, a przy tym przyjazne. Presa nie jest psem wystawowym – jeżeli ktoś chce psa na wystawy niech kupi sobie inną rasę – ten pies choć może być wystawiany ma przede wszystkie pełnić funkcję obrońcy i stróża.
Oczywiście niektóre psy takie nie są, są ospałe czy leniwe, lecz są to zazwyczaj zwierzęta czysto wystawowe, ważące ponad 60kg nieselekcjonowane pod względem charakteru, lecz pod kontem wyglądu i osiągnięć wystawowych. Takie psy nie są już funkcjonalne w pełnym znaczeniu tego słowa. Szybciej się męczą, zdarza się też, że zatraciły pewne cechy charakteru, co czyni je niezdolnymi do obrony w sytuacji realnego zagrożenia. I to jest właśnie to, do czego nie powinno się dopuścić hodując presy. Bo presa ma być ciągle zwierzęciem wszechstronnym, a więc: nieprzekupnym stróżem i obrońcą, zwierzęciem rodzinnym, najbardziej oddanym przyjacielem.
Tekst opracowany na podstawie artykułu nadesłanego przez Ghostdoga