Kiedy pies, najlepszy przyjaciel człowieka staje się pasją, przedmiotem badań i ulepszania ras psów, charakteru i funkcjonalności nie mamy wtedy do czynienia tylko z upodobaniem wtedy zaczyna się kynologia. A pasja do psów jest tym co miał Manuel Moreno Miranda, pionier wystaw psów i rekonstrukcji rasy Perro de Presa Canario z Gran Canarii. Pasję tą miał od dziecka, a jego wymarzonym prezentem pod choinkę był pies.
Autentyczny Perro de Presa Canario
Od kiedy skończył 7 lat miał swoje Perro de Presa, których imiona wyryły się w pamięci i teraz powtarzane są z pewna melancholią: Negrito, Capulino czy Domingo (Perro de Presa, który pojawia się na zdjęciu powyżej, które zostało wybrane ze względu na charakterystyki z czasów rekonstrukcji rasy). W latach siedemdziesiątych na północy Wyspy grupa entuzjastów zaczęła pytać się o przyszłość Presa Canario, jako że zdawali obie sprawę, że nie podejmując żadnej akcji rasa najprawdopodobniej przestanie istnieć. Dlatego też zorganizowali pierwszą wystawę Presa Canario na północy (wyspy), mówiąc precyzyjniej w San Isadoro i wystawa odniosła spory sukces i była pierwszym znaczącym krokiem dla rekonstrukcji rasy na Gran Canarii, który później doprowadził do bumu rasy w latach osiemdziesiątych, który trwa do dziś.
Proces rekonstrukcji rasy zaczął się z udziałem kilku psów które przetrwały jak mówi Manuel Moreno; zrobiono wiele krzyżówek i wciąż się je robi dlatego można zobaczyć Perro de Presa, które są dziećmi Presy jako matki i Masino Neapoletano jako ojca; albo Bullmastifa, Doga de Bordeaux czy Doga Niemieckiego. W związku z tym każdy hodowca działa na własną rękę i szuka temperamentu. W pojęciach kynologicznych jak mówi Manuel Moreno, hodowcy skupiają się bardziej na genotypie niż na fenotypie, co oznacza że wygląd zewnętrzny psa nie jest stawiany na pierwszym miejscu, nawet jeśli on twierdzi że on zwraca uwagę na fenotyp, ale dba o to by psy nie straciły swojego temperamentu.
Manuel Moreno Miranda ma pokaźną kolekcję starych fotografii Presa Canario jak również znaczącą biblioteczkę dotyczącą psów w związku z czym podaje nam wiele cennych informacji o Perro de Presa Canario i o kryteriach jakie były brane pod uwagę kiedy musieli ustalić wzorzec rasy.
Decydujący krok
Decydujący krok ma miejsce na Teneryfie kiedy organizuje się regionalną wystawę Presa Canario w październiku 1986 roku. W kolejnym roku w celu przestudiowania większej liczby istniejącej populacji Pres hiszpański klub Presa Canario zorganizował szóstego czerwca 1987 roku Druga Regionalną Wystawę w Guia, w jej organizacji Manuel Moreno nie odegrał znaczącej roli. Podczas wystawy wypełniono 80 raportów o psach które się tam znalazły, przybyłych z Galdar, Guia, Arucas i Figas. Podsumowaniem tych dwóch regionalnych pokazów i mając na celu studiowanie istniejącej populacji przez Komisję Ras Hiszpańskich było oficjalne zaprezentowanie na Jesiennej Międzynarodowej Wystawie w Madrycie w roku 1987 dwóch psów, każdego z innej prowincji mając na celu stworzenie standardu rasy. Komisja do Ras Hiszpańskich zebrała wystarczająco dużo informacji by 24 stycznia 1989 roku zatwierdzić oficjalnie standard rasy zawierające charakterystyki psychiczne i morfologiczne Presa Canario.
Wzorzec rasy
Generalna charakterystyka jest podsumowaniem następującego opisu: pies średnich rozmiarów, o prostym profilu, masywnej głowie, raczej kwadratowej i o szerokiej czaszce. Perfekcyjnie proste łapy przednie o grubej i mocnej kości. Mocne i muskularne tylnie łapy. Elastyczna i ciężka skóra. Krótka sierść bez podszerstka, lekko szorstka w dotyku. Maść, pręgowana, płowa, czarna z czarną maską. Wygląd zdradzający siłę, poważne spojrzenie. Wyjątkowe predyspozycje do pełnienia funkcji psa obronnego i stróżującego, a tradycyjnie do prowadzenia bydła.
Brak zgodności
W czasie gdy organizowano wystawę w Guia w roku 1987 powstał problem braku porozumienia pomiędzy Klubami z Teneryfy i z Las Palmas, które doprowadziły do serii obaw, ale jak twierdzi Manuel Moreno jedynym kompetentnym autorytetem dla niego była Królewska Federacja Promocji Hiszpańskich Ras Psów i uważa on, że czas dał mu do tego powód, jako że wcześniej Ci którzy odmówili uznania standardu, który został opracowany na Teneryfie i w Guia w chwili obecnej sędziują psy używając właśnie tego standardu, który ponadto jest uznany przez Organizację Kynologiczną.
Autentyczny Perro de Presa Canario
Autor: Sergio Aguiro
„Canaria 7” 15 sierpnia 1993 rok
źródło: Antonio Griñan Santana
tłumaczenie: Ewa Ziemska
opublikowane na www.dogocanarioclub.com
