PODOBIEŃSTWA I RÓŻNICE: CANE CORSO I DOGO CANARIO

Cane Corso ma godny pozazdroszczenia rodowód sięgający czasów starożytnych. Dlatego rasa ujednoliciła się wcześniej, niż to miało miejsce w przypadku Dogo Canario. Nie zmienia to faktu, że oba psy są do siebie bardzo podobne i łatwo można się pomylić co do ich tożsamości.

Znaki szczególne

Najlepszym znakiem rozróżniającym Cane Corso i Dogo Canario jest długość i kształt ogona. Poza tym u Dogo Canario obowiązkowa jest czarna maska. Stop Cane Corso jest mocniej zaznaczony niż u Dogo Canario. U tego ostatniego natomiast silniej rozwinięte są mięśnie policzkowe.

A może taka zmiana

Dogo Canrio zamiast Cane Corso lub też odwrotnie? Wychowanie obu tych psów podlega takim samym regułom i nie sprawia więcej kłopotu niż w przypadku przedstawicieli innych ras. Od samego początku należy poświęcić dużo uwagi na prawidłową socjalizację szczenięcia. Jasne sprecyzowanie wszystkich zakazów, zapewnienie psu możliwości wyładowania nadmiernej energii pozwolą uniknąć problemów wychowawczych. Nie ma różnic w pielęgnacji. Krótką sierść łatwo utrzymać w należytym porządku, szczotkując ją regularnie, częściej w okresie linienia.

Gra w cztery różnice

Szata: u Cane Corso jest krótka, błyszcząca, bardzo zwarta, z delikatnym podszerstkiem. Sierść Dogo Canario również jest krótka, lecz bez podszerstka, za to bardzo gęsta na kłębie i na podgardlu.

Umaszczenie: czarny, szary ołowiany, łupkowo szary, jasnoszary, jasno- i ciemnopłowy, czerwień jelenia, jednolity lub pręgowany – takie mogą być kolory Cane Corso. Dogo Canario jest pręgowany (we wszystkich tonacjach) lub płowy w każdym odcieniu (od ciemnopłowego po piaskowy). Białe znaczenia, choć nie pożądane dopuszczalne są na klatce piersiowej i łapach.

Uszy: u Dogo Canario są tradycyjnie kopiowane, w kształcie równobocznego trójkąta. Na wystawach nie jest to już obowiązkowe i prawdopodobnie zniknie wraz z wejściem w życie prawa zakazującego obcinania uszu i ogona. Naturalnie są zwisające. Cane Corso ma uszy przycięte w ten sam sposób. Pozostawione w naturalnym kształcie są trójkątne i także zwisające.

Ogon: u Cane Corso jest bardzo gruby u nasady i osadzony raczej wysoko. Tradycyjnie przycinany jest na wysokości czwartego kręgu. U Dogo Canario ogona się nie obcina. Długi ogon to różnica pomiędzy obiema rasami widoczna na pierwszy rzut oka.

Obie rasy niedawno pojawiły się na scenie świata kynologicznego. Uznany w 1997 roku Cane Corso znajduje coraz więcej sympatyków wśród osób szukających psa sportowca niezbyt dużych rozmiarów. Z kolei Dogo Canario, zatwierdzony przez Międzynarodową Federację Kynologiczną, cztery lata później, w 2001 roku, to także pies z charakterem lubiący aktywny tryb życia.

Cane Corso i Dogo Canario są średniego wzrostu. Psy o takiej właśnie budowie, nie za duże, ale dynamiczne, krzepkie i zdolne do uprawiania różnych form aktywności, coraz bardziej podobają się amatorom czynnego wypoczynku u boku czworonożnego przyjaciela. Zarówno jeden, jak i drugi pies od czasu uznania rasy zmienił oficjalną nazwę. Cane Corso znany jako „podwórzowy pies włoski”, natomiast dogo niegdysiejszy „perro de presa canario” (co w wolnym tłumaczeniu znaczy „pies chwytający”) został po prostu Dogo Canario. Na krótko przed jego uznaniem, w okresie kiedy rozgorzała dyskusja o psach niebezpiecznych, słowo presa miało niepożądany wydźwięk. Znacznie przyjemniejsze skojarzenia wywoływała nazwa przywodząca na myśl uroki pięknej wyspy – ojczyzny Dogo Canario.

Stróż gospodarstwa, dzikarz i pies polujący na grubego zwierza oraz pomocnik pasterza pilnujący stad bydła – to funkcję jakie pełnił kiedyś Cane Corso („corso” pochodzi od łacińskiego słowa „cohors” co oznacza „stróż gospodarstwa”).

Dogo Canario także używany był do polowania, lecz w jego historii są też mroczne karty dotyczące czasów, gdy jako pies bojowy brał udział w walkach zwierząt.

W okresie dojrzewania (dotyczy to obu ras) nie należy zbytnio forsować psów ćwiczeniami. Nadmierny wysiłek bez odpowiedniej rozgrzewki może prowadzić do uszkodzenia więzadeł stawowych. Tak jak w przypadku wszystkich szanujących się sportowców przed wyczynami sportowymi pożądany jest odpowiedni trening. Obie rasy lubią zabawę dlatego polecaną dyscypliną jest agility. Cane Corso i Dogo Canario odznaczają się wyjątkową zwinnością i gibkością, pokonywanie przeszkód nie stanowi więc dla nich problemu. Dogo Canario może próbować swych sił w posłuszeństwie, tropieniu, czy poszukiwaniu ofiar katastrof. Lepiej niż Cane Corso spisuje się w zawodach psów obrończych.  

Jeden i drugi stanowią wzór czujnego i nieprzekupnego stróża, nieufnego wobec obcych. Za to w domu okazuję wiele serca swej ludzkiej rodzinie i odznaczają się szczególną cierpliwością w kontaktach z dziećmi. Pomimo groźnego wyglądu to miłe i serdeczne psy.

Opublikowano w miesięczniku:

Przyjaciel Pies

Nr 5(67) Maj 2004

Capitan - Dogo Canario

Cesare - Cane Corso

Copyright © Ewa Ziemska - Rey Gladiador

|   STRONA GŁÓWNA   |   BAZA RODOWODÓW   |   ADOPCJE   |   PORTAL DOGO CANARIO   |

Korzystając z informacji i zdjęć z tej strony proszę o umieszczenie przy nich linku zwrotnego do strony. Dziękuję.